توسط 
تقریبا همه از مکالمات سخت و چالش برانگیز هراس دارند. مکالماتی که شامل: دادن یک خبر بد، بحث در مورد یک موضوع حساس و یا صحبت در مورد اصلاح یک اشتباه هستند.
حتی فکر کردن در مورد داشتن اینگونه مکالمات – می خواهد با همسر ، با بچه ها (مخصوصا نوجوان ها و یا بچه های بالغ)، آشنایان و دوستان باشد یا با همکاران – هم می تواند باعث اضطراب و بیم و هراس باشد و قسمتی از ذهن شما را اشغال کرده و حواس شما را از کارهایی که نیازمند تمرکز بالا هستند پرت کند.
این اضطراب می تواند مربوط به مطرح کردن یک موضوع حساس، عدم راحت بودن در تعیین و اجرای محدودیت ها یا نگرانی در مورد واکنش طرف مقابل باشد. مردم ممکن است از این ترس داشته باشند که این مکالمات باعث بوجود آمدن احساس بد و تضاد و کشمکش شود. از آنجا که این نوع مکالمات راحت و خوشآیند نیستند، بسیار طبیعی و نرمال است که به طور کلی از آنها صرفنظر کنیم. مشکلی که در صرفنظر کردن از آنها وجود دارد این است که، چون وضع موجود به خودی خود حل شدنی نیست، به مرور زمان اوضاع بدتر نیز می‌شود.
برنامه‌ریزی کردن و آماده شدن می تواند ترس و دلهره شما را کاهش داده و احتمال موفقیت این مکالمات سخت را افزایش دهد. همانطور که مربی افسانه ای تیم بسکتبال UCLA جان وودن (John Wooden) می‌گوید: “شکست در آماده سازی، آماده سازی برای شکست است.”
آماده سازی
برای مکالمات سخت و چالش برانگیز، بهترین راه این است که از قبل موضوع مکالمه را با طرف مقابل در میان بگذارید. می توانید بگویید: “دوست دارم در مورد …. با هم صحبت کنیم.” یا “ما حتما باید در مورد ….. با هم صحبت کنیم.” سپس روی زمان و مکان مناسب برای مکالمه توافق کنید و جایی را انتخاب کنید که برای تمام شرکت کنندگان در مکالمه جای کافی وجود داشته باشد.
اینکه احساساتی از قبیل ناامیدی و خشم و عصبانیت را چندین روز، هفته و یا بیشتر در خود نگه دارید و یکباره آنها را روی شخص دیگری خالی کنید، هرگز کمکی به شما نمی‌کند. سعی کنید در مورد موضوعات چالش برانگیز در همان زمان بوجود آمدن و یا بلافاصله بعد از آن صحبت کنید.
قوانین اساسی
-
تا جایی که ممکن است ارتفاع محل نشستن افراد یکسان باشد. به عبارت دیگر، بهتر است افراد شرکت کننده در گفتگو همگی نشسته و یا ایستاده باشند. معمولا وضعیتی که یکی بالاتر از دیگری باشد مناسب نیست.
-
مستقیما با طرف(های) مقابل صحبت کنید.
-
تا جایی که ممکن است با آرامش و طمانینه صحبت کنید. اینکار باعث می‌شود دیگران بیشتر به محتوای صحبت‌های شما توجه کنند نه احساسات شما.
-
از اشاره کردن با انگشت خودداری کنید، خواه برای سرزنش باشد، خواه برای اشاره کردناینکار ممکن است باعث ناراحتی و تحقیر طرف(های) مقابل شود.
-
از اسم بردن، داد و فریاد کردن، نفرین کردن، تحقیر کردن، دشنام دادن یا تهدید (عاطفی یا فیزیکی) خودداری کنید. زمانی که هر کدام از این موارد رخ دهد، تنها چیزی که دیگران متوجه می‌شوند عصبانیت و حمله است. نتیجه اینکه، ممکن است مکالمه را ترک کنند یا آنها نیز به شما حمله کنند. احترام گذاشتن به دیگران برای داشتن یک مکالمه سالم ضروری است.
-
در تشریح نگرانی‌های خود و چیزهایی که باید به نحو دیگری انجام شوند، تا جایی که ممکن است شفاف صحبت کنید و از مثالهای خاص استفاده کنید. از کلمات “همیشه”، “هرگز”، “همه چیز” و “هیچ چیز” استفاده نکنید. این کلمات ممکن است بتوانند ناامیدی و ناراحتی شما را نشان دهند، اما بسیار کلی بوده و دقیق نیستند. و کمکی به مکالمه نمی‌کنند.
-
حرف دیگران را قطع نکنید. زمانی که دیگری صحبت می‌کند با دقت و هوشیاری زیاد به حرف‌های او گوش دهید و هدفتان نیز گوش دادن باشد. این موضوع متفاوت از این است که منتظر اتمام صحبت‌های او باشید تا بعد از آن پاسخ او را بدهید. اگر به این فکر کنید که چه جوابی باید به او بدهید، پس در حال گوش کردن نیستید.
-
قبل از پاسخ دادن مطمئن شوید که حرفهایی که شنیده‌اید را به درستی متوجه شده‌اید. اگر منظور طرف مقابل را متوجه نشدید از او بخواهید شفاف سازی کند. می‌توانید بگویید: “لطفا دوباره تکرار کنید.” یا “متوجه منظور شما نشدم. می‌توانید کمک کنید منظورتان را بهتر متوجه شوم؟”
-
با ذهن باز به مکالمه بپردازید و هدفتان حل مشکل باشد نه اینکه “حق” به شما داده شود. هر زمان یک رقابت برای اینکه یک طرف مکالمه حرف “درست” را می‌زند، پس حرف طرف مقابل باید “اشتباه” باشد. این تفکر برد و باخت باعث بروز کشمکش و از بین رفتن درک متقابل باشد.
-
روی موضوع اصلی تمرکز کنید. مطرح کردن موضوعات دیگر و یا اتقافات گذشته همیشه باعث بوجود آمدن تداخل در مکالمه می‌شود. موضوعات دیگر را به زمان دیگری موکول کنید. اگر مهم باشند حتما دوباره آنها را به یاد خواهید آورد.
-
بدون موافقت طرف مقابل مکالمه را ترک نکنید و زمانی برای استراحت در نظر داشته باشید. بسیار مهم است که طرفین توافق کنند تا زمان استراحت داشته باشند. زمان استراحت فقط برای بچه‌های کوچک یا ورزشکاران حرفه ای نیست. اگر بحث‌ها داغ شد باید امکان استراحت برای افراد وجود داشته باشد. در این زمان افراد می‌توانند به آرامش برسند و خودشان را جمع و جور کرده و به مکالمه ادامه دهند.
-
مسئولیت احساسات و وضعیت خودتان را به عهده بگیرید و دیگران را بابت آن سرزنش نکنید. هیچ کس نمی‌تواند باعث بوجود آمدن یک احساس خاص در شما شود. از کلمه “من” در جمله “من احساس می‌کنم” استفاده کنید. در مورد کاری که شخص دیگری انجام داده و باعث بروز عکس‌العمل خاصی در شما شد، کاملا شفاف صحبت کنید. از جملاتی مانند “شما مرا عصبانی کردید” استفاده نکنید و روی رفتار واقعی طرف مقابل تمرکز کنید.
-
فرضیات را کنار بگذارید. فقط به این دیلی که شما مدتی با هم زندگی و یا کار کرده‌اید دلیل نمی‌شود از احساسات و افکار طرف مقابل با خبر باشید. آدم‌ها رشد کرده و تغییر می‌کنند. چیزی که شما می‌خواهید، نیاز دارید یا انتظار دارید به مرور زمان تغییر می‌کند و باید دوباره در مورد آنها صحبت کنید.
در نهایت، شما نمی‌توانید عکس‌العمل طرف(های) دیگر را در برابر تلاش شما برای داشتن یک مکالمات چالش برانگیز اما ضروری، کنترل کنید. با این حال، اگر به خوبی آماده شوید و این راهنمایی‌ها را به کار ببرید، مهارت شرکت کردن در این نوع مکالمات را بالا برده و شانس اینکه مکالمه به نتیجه برسد را افزایش می‌دهید.
منبع
نظرات